Tag: boek

Categories
Media News

Zwaailicht (TV)

In this episode of Zwaailicht (Beacon), show host Wilfred Kemp interviews Marieke Poelmann about the indescribable day when she heard her parents had both died in the Tripoli airplane crash. She wrote the book ‘Alles om jullie heen is er nog’ (Everything Around Them Is Still There) about her loss. The best friends of her parents, Johan en Marian Huitema, share their memories. Assalina Hamming, a volunteer at Slachtofferhulp (Victim Assistance, a non-profit organization in The Netherlands) talks about how she assisted Marieke and her two brothers. How do you cope with such an immense loss? Finally, family and friends all come together in the Dominicanen kerk (church) in Zwolle to memorize Peter and Adri Poelmann.

Watch the episode (in Dutch) here

Categories
Articles News

NRC: Kijk verder dan de tranen

Vandaag wordt de ramp met de MH17 herdacht. Veel Nederlanders zijn door de ramp geconfronteerd met rouw. Maar hoe kun je als omgeving het beste omgaan met nabestaanden? Marieke Poelmann schreef een handleiding in zeven stappen.

Door: MARIEKE POELMANN

Vandaag is het een jaar geleden dat vlucht MH17 van Malaysia Airlines werd neergehaald boven Oekraïne. De 196 omgekomen Nederlanders laten door het hele land ouders, kinderen, broers, zussen, grootouders, vrienden, buren en collega’s achter. Voor nabestaanden is het gemis er niet alleen vandaag, maar elke dag van het jaar. Hoe kan de omgeving van een nabestaande daar het beste mee omgaan? Voor rouw bestaat geen recept, maar voor medeleven misschien wel. Een korte ‘rouwhandleiding’, in zeven stappen.

1. Besef dat rouw niet zomaar over is

Aan rouw zit geen houdbaarheidsdatum. Het gemis gaat nooit meer over, want de overledene komt nooit meer terug. Verdriet sluimert, verstopt zich soms voor korte tijd, maar komt op onverwachte momenten weer terug. Net als je denkt dat het wel weer gaat. Dat proces is verwarrend en kan jaren duren. Voor nabestaanden kan het erg pijnlijk zijn als iemand uit de omgeving zegt: ‘het zal nu wel weer gaan’, of ‘het leven gaat door’. Besef dat als iemands ouders overlijden, ook zijn of haar leven als kind sterft.

2. Deel je herinneringen

Gelukkig zijn er een heleboel dingen die je wél kunt doen als iemand een dierbare verliest. Het delen van je herinneringen aan de overledene bijvoorbeeld. Een brief, kaart of verhaal uit onverwachte hoek waarin iemand vertelt hoe ze naast jouw moeder in de klas zat of wat voor streken je vader uithaalde in zijn studententijd, helpt enorm. Wanneer je met de nabestaanden je herinneringen aan de overledene(n) deelt, geef je hen namelijk een klein stukje terug van de persoon die ze zijn verloren. Een stukje dat ze misschien nog niet kenden.

3. Ontloop een nabestaande niet

Iemand die rouwt, bijt niet. Sommige mensen vinden het moeilijk om een nabestaande te benaderen. Ze zijn bang om iets verkeerds te zeggen, of vinden het (onbewust) een eng idee dat de dood zo dichtbij komt. Maar helemaal niets zeggen is veel erger dan iets verkeerds zeggen. Praten over de overledene is de enige manier waarop je iemand levend kunt houden. En praten met een nabestaande maakt dat zware rouwproces een beetje minder eenzaam. Dat is belangrijk; rouwen doe je namelijk alleen, maar herdenken en meeleven doe je met elkaar. Weet je niet zo goed wat je moet zeggen? Zeg dan: ‘ik ken je niet zo goed maar ik heb het gehoord en ik vind het heel erg en het houdt me bezig, hoe gaat het met je?’. Ontloop iemand niet. Het contrast met de ‘gewone wereld’ waar niets mee aan de hand lijkt, is groot voor iemand die rouwt. Als je diegene vermijdt, wordt dat contrast steeds groter. Spreek desnoods uit dat je niet goed weet wat je moet zeggen. ‘Er zijn geen woorden voor’, wordt vaak gezegd. Maar die zijn er wel degelijk. Je hoeft geen complete toespraak te houden. Zeggen dat je aan iemand denkt, is vaak al voldoende.

Verder lezen?

Categories
Media News

Bol.com

On May 12 2010 the parents of Marieke Poelmann (writer and freelance journalist, 1988) died in the Tripoli airplane crash. They were on their way home from a vacation in South Africa.

 

By: JANNEKE SIEBELINK

On May 12th both of Marieke Poelmann’s parents are killed in the airplane crash near Tripoli. They were on their way home after a vacation in South Africa. Marieke is 22 at the time. She recently started a career in journalism and suddenly finds herself on the wrong side of the news. What happens next is overwhelming: family detectives, victim assistance, banks and insurance companies all line up at her parents’ doorstep. Suddenly, she also shares the responsibility with her older brother Boris for their handicapped brother Sandor, who had a brain tumor when he was 11 years old. Not to mention the immense loss and grief that presents itself, which Poelmann describes incisively in her book Alles om jullie heen is er nog.

“Because of the accident, I lost my faith in life. That is slowly coming back to me, yes. Around the time I turned 25 I noticed that I started feeling stronger again, I made my own choices and stopped seeing life as a burden. Now, I try to focus on what I want from life. My boyfriend helped me a lot changing my perspective. He encouraged me to stop only looking back, but to look ahead as well. He taught me to live in the now, and how to make myself comfortable right where I am.

‘In the months after July 17th 2014, I discovered that being a victim of a national disaster is something that stays with you forever. Maybe it’s like a covenant you sign involuntarily, without the possibility to withdraw or resign. People who say that life goes on mean it well, but with a loss of this magnitude, parts of your life actually stop. They are never coming back. That does not get better. It will never be over and it will never be alright. The only thing that happens, is that it it becomes bearable. Time has its way with it, whether you want it to or not. For years I refused to accept that. I resisted, the grief wasn’t supposed to get better. My fathers hands around my cold feet, my mothers voice at my bedside. If the grief would wear off, I would lose them again. It took me quite some time to realize it doesn’t work that way. I discovered that there is one part of them I could never lose; the part that is in me.’ 

Read full text (in Dutch) here

Categories
Media News

VIVA

In mijn nachtmerries zie ik ze weer in dat vliegtuig zitten

Door: ANNEMARIE VAN LOOIJ

De ouders van Marieke Poelmann (27) vertrokken vijf jaar geleden op een droomreis naar Zuid-Afrika. Op de terugweg crashte hun vliegtuig bij Tripoli. Marieke schreef er het boek ‘Alles om jullie heen is er nog’ over.

“Vorig jaar. Ik ben op fietsvakantie met mijn vriend. We fietsen van Amsterdam naar Berlijn en als we bij een camping aankomen, zet ik mijn telefoon aan. Gemiste oproepen. WhatsApp-jes. ‘Ik denk aan je meis!’ ‘Wat zal dit een moeilijk moment voor je zijn.’ Ik heb geen idee wat er aan de hand is en krijg een onbestemd gevoel. Het is 17 juli 2014. In Oekraïne is een vliegtuig neergestort. Een vliegtuig vol Nederlanders. Het is alsof ik vijf jaar terug in de tijd geslingerd word. Als ik het nieuws teruglees op mijn telefoon, zeg ik tegen mijn vriend dat ik het gevoel heb dat ik iemand aan boord ken. Hoe groot is de kans?”

In VIVA 28, 8 t/m 14 juli

Categories
Media News Uitgelicht

JAN Magazine

LEVENSVERHAAL

Ruim vijf jaar geleden verliest Marieke Poelmann (27) haar beide ouders bij de vliegramp in Tripoli. De eerste weken is het verdriet te groot om erbij te kunnen. Toch zit ze vijf dagen na de begrafenis zelf weer in het vliegtuig. ‘Je bent altijd sterker dan je denkt.’

Interview: Nienke Pleysier
Fotografie: Brenda van Leeuwen
Visagie: Ronald Huisinga

In het julinummer van JAN Magazine

JAN Magazine Levensverhaal 1 JAN Magazine Levensverhaal 2 JAN Magazine Levensverhaal 3 JAN Magazine Levensverhaal 4

Categories
Articles News

nrc.next interview series – V Jojanneke

You can never be unreasonable again

Final episode of the short interview series about how young people deal with loss and grief. Today: Jojanneke van den Bosch. She lost both of her parents. „The people surrounding someone who lost his or her parents can take over a small part of the parents’ role. Doing nothing is always a bad idea.”

By: MARIEKE POELMANN

What is it like to lose your parents at a young age and what’s the best way to deal with that by the people surrounding an orphan? Communications expert Jojanneke van den Bosch (39) answers questions like these. Questions that people are afraid to ask, because death is still taboo. With her website weeswijzer.nu and her book So, You’re An Orphan Now Van den Bosch wants to use her own experiences about becoming an orphan to help others. She lost her father and her mother, five months apart. She and her sister were left behind, all on their own when she was just 14 years old.

„Orphans don’t really stand out in our society because we have a very mediatised and conditioned image of an orphan. People think about Oliver Twist, Annie, or Harry Potter. Somebody who is really sad or really tough. Apart from that, it’s still a taboo. Not because these children are a taboo themselves, but because mortality is. If your child tells you a classmate’s mother died, you think: damn it, that could have been me.

I want people to know how many children lose their parents in The Netherlands. I calculated those numbers myself, the Central Bureau of Statistics never investigated it. Later on they finally did, in 2013 the Central Bureau of Statistics published a report stating that there are 34.000 orphans and half-orphans under 18 in The Netherlands. According to the CBS, that number is raised every year by 6.000 new (half)orphans. But when you’re 20 years old, in a way you’re also still a child. So if you add young people up to 23 years old, that adds another 25 percent.”

Read full text (in Dutch) here

Categories
Media News

NTR Academie

Vijf jaar geleden kwamen de ouders van Marieke Poelmann om het leven bij de vliegtuigramp in Tripoli. Haar leven veranderde voorgoed. Over dat immense verlies en over de invloed van zo’n ingrijpende gebeurtenis, schreef ze het boek ‘Alles om jullie heen is er nog’.

In de ochtend van 12 mei 2015 verongelukte het vliegtuig van Afriqiyah Airways in Tripoli. Van de 104 inzittenden overleefde een jongen de ramp, de overige 103 niet. Onder hen 70 Nederlanders.

Presentatie: Marcia Welman.

Categories
Articles News

nrc.next interview series – II Ingrid

I don’t want to be indifferent

Short series about how young people deal with grief. Today part two: Ingrid Burggraaff. She lost both of her parents and her brother in the airplane crash in Tripoli. Ingrid had to see the crash site with her own eyes before she could realize they were really gone.

By: MARIEKE POELMANN

Ingrid Burggraaff (35) lost her parents and younger brother in the airplane crash in Tripoli. She was left behind as the only family member. Five days after the crash she decided to travel to Libya herself. She talks about how that visit helped her to deal with reality.

„I had to go. The government discouraged us to go but I had to be with them. I didn’t want to leave my father, my mother and my brother alone, so far away in a foreign country. So five days later I was on a plane to Tripoli. I had already given the forensics all the information about their identification and they had taken my DNA material, I could go.

I work for an international company and my colleagues made sure my flight and visa were all in order. When I arrived at Tripoli airport, it was chaos. I felt so bad about it happening there, this place felt like it had nothing to do with my parents. The vacation to South Africa wasn’t something they would do every year, to the contrary. It was the second time ever they left Europe and everything was carefully planned out. Tripoli was supposed to be a simple overlay for them. There was a hostile atmosphere at the airport when I got there. Dilapidated buildings and armed soldiers. My husband and I were placed in a small room. What am I doing here? I tried to explain why we were there, but nobody spoke English. Finally, our visas turned out to be waiting for us right after customs. We were welcomed by Kenyon Disaster Management, they had even arranged a Dutch interpreter.


Read full text (in Dutch) here

Categories
Articles News

nrc.next interview series – I Maryam

Maybe I had the wrong day

Five years ago today, an airplane crashed in Tripoli, Libya. Marieke Poelmann lost both of her parents and wrote a book about it. For nrc.next she interviews others who suffered the same fate. This week: Maryam Massarrat, who heard during her vacation that her father was on board of the crashed plane.

By: MARIEKE POELMANN

Today, it’s May 12th. Exactly five years after the Tripoli airplane crash where 103 people died. Among them there were seventy Dutch passengers, who were returning from their vacation in South Africa. One of them was the father of Maryam Massarrat (35). We met in Amsterdam to talk about the first moments after hearing about the crash.

One of the first things people always ask me, is how I heard about the accident five years ago. What happened on that day for you? 

“On May 12th 2010 I was on vacation with my sister in Iran, we were visiting my grandmother. I was supposed to stay at my uncle’s place that night and arrived at 11 pm. I never got past their garden. My family was waiting for me outside. ‘Why aren’t we going in?’, I asked them. They stopped me. I remember thinking: this isn’t a really warm welcome. ‘We have to tell you something’, my uncle said. ‘Something bad happened.’ I asked him if it was my mother, or my sister. ‘Is it dad?’, I finally asked. ‘Did his plane crash?’.

I knew my father was supposed to come home that day from his vacation in South Africa. When my uncle said yes I got dizzy. I felt this silence in my head, everything went past me. I clung onto the first thing I saw, a parked car covered in dust. I had to hold on to something. We returned to my grandmother and sister immediately. My family had booked us a flight home to The Netherlands that same night. They told me the news at the latest possible moment, just in time to catch the plane.”

Read full text (in Dutch) here

 

Categories
Media News

Vogue

Ze zijn er echt niet meer

Journaliste Marieke Poelmann (27) verloor in één klap beide ouders bij de vliegramp in Tripoli. Ze schreef er een ontroerend en wijs boek over: Alles om jullie heen is er nog. 

Interview: Maartje Laterveer

Te lezen in het juni 2015 nummer van Vogue

Categories
Media News

Hart van Nederland (TV)

‘Everything around them is still there’. That’s the titel of the book Marieke Poelmann wrote about the loss of her parents, five years ago in Tripoli. Marieke remembers it like it was yesterday, on May 12th in 2010 Afriqiyah Airways flight 8U771 crashed. The plane took off from Johannesburg, South Africa and was supposed to continue to London after a layover in Libya. During landing procedure, the restart went wrong. There was a lack of cooperation and communication in the cockpit.

SBS ‘Hart van Nederland’ interviewed Marieke about her book.

Watch the item here. 

Categories
Media News

nrc.next

Waarom hebben jullie me hier achter gelaten?

Marieke Poelmann verloor haar ouders bij de vliegramp in Tripoli. Dat is deze week vijf jaar geleden. Ze schreef er een boek over. „Zo krijg ik de controle over mijn leven terug.”

Door: Merlijn Kerkhof

Ze waren nog nooit buiten Europa op vakantie geweest. De ouders van Marieke Poelmann (27) kwamen meestal niet verder dan Duitsland. Eindelijk had het echtpaar uit Zwolle besloten naar Zuid-Afrika te gaan. Het kón ook eindelijk – met de drie kinderen ging het goed, ook met de middelste zoon om wie ze zoveel zorgen hadden gehad. Hij liep hersenschade op nadat hij op zijn elfde was geopereerd aan een hersentumor.

Verder lezen? 

IMG_4982 IMG_4983 IMG_4984